آغوش كشيدمهربان ياور زندگي ام.در اين شب مهتابي كه مي دانم دلتنگ عطر باراني , اشكهايم را تقديم قلب درياييت مي كنم .اما نه . . . می دانم دوست نداری اشکی از چشمانم جاری شود.پس با صدايی که از اعماق وجودم بيرون می آيد فرياد می زنم .از صميم قلبي كه به راهت باختم دوستت دارم

باز يه شب ديگه اونم چه شبي باروني باروني به لطافت اشكايي كه برات ريختم اما تو اينجا نيستي كه تو آغوشت بگيرم و بگم اندازه تمام قطره هايي كه نميتوني جمع كني دوست دارم

آتش عشق تو شد باده و درجام افتاد هر که نوشيد از آن در نظر عام افتاد قسمت ما شد آن باده و آن آتش عشق نوش کرديم،چه نوشي،چه سرانجام افتاد

من اگر می خندم مال آن است که بمانم زنده / خنده ام تلخ ترین قصه ی جانی سرد است / خنده ام سرد ترین لحظه ی یک زندگی پر درد است /خنده ام مهر غم است /آخرین لحظه ی یک حالت و درد / وقت خندیدن من /لب ودل ، چشم و وجودم همه دیدن دارد / لب پر از خنده ی ظاهر و دلم غرق غم و ماتم و درد / تا به امروز نخندیدم یار / خنده هایم همه مفهوم یکی بودن وتنهایی دستان من است / و عجیب است که من می خندم .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: