زمستان که می شد
میدویدیم در سفید ترین نقاط حیاط
آدم برفی می ساختیم

چه خیال هایی که از سرما می بافتیم
گرممان می کرد زمستان

تمام شد
آدم برفی ها رفتند
آدم ها برفی ماندند

من آب شدم
تو وارث همان زمستانی
وسرمایی که هیچگاه گرم نشد
و من در هزاهز کودکانه ام
هی تو را می ساختم
هی تو بزرگ تر می شدی
هی سرد تر می شدی
ومن هی آب تر
تو ماندی و حیاط
به آسمان پیوستم........

چون قايق شكسته ز طوفانم

ساحل مرا به خويش نمي خواند
امواج مي خروشند امواج سهمگين

آيا كدام موج
اينك مرا چو طعمه به گرداب مي دهد ؟
گرداب مي ربايدم از اوج موجها
در كام خود گرفته مرا تاب مي دهد

فرياد مي كشم
آيا كدام دست
برپاي اين نهنگ گران بند مي زند ؟

ساحل مرا به وحشت گرداب ديده است
لبخند مي زند ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: